Sprawa dotyczyła podatnika prowadzącego działalność gospodarczą o charakterze usługowym, polegającą na specjalistycznym projektowaniu odzieży. Siedzibą firmy przedsiębiorcy jest miejscowość X, w której jest on zameldowany i na stałe przebywa. Nawiązał jednak stałą współpracę z firmą z miejscowości Y, oddalonej o ok. 500 km. Umowa zobowiązuje go do świadczenia usług w siedzibie kontrahenta. Wnioskodawca wynajął mieszkanie w miejscowości Y, aby ograniczyć koszty związane z dojazdami i uzyskać możliwość terminowego wykonywania zleconych czynności. Zapłata czynszu za najem jest potwierdzona przelewem bankowym.
Mężczyzna chciał uzyskać potwierdzenie, czy wynajęcie mieszkania w miejscowości, w której przebywa wyłącznie w celach związanych ze świadczeniem usług na rzecz kontrahenta, może być kosztem uzyskania przychodu.
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów wydał interpretacje w tej sprawie. Stwierdził, że przedstawiony stan faktyczny dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków na wynajem mieszkania jest prawidłowy.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczyniać się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodu.
Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:
- pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
- nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
- być właściwie udokumentowany.
Opracowała Izabela Lipka.